مهم ترین راه یادگیری رانندگی آفرود آغاز از سطوح پایه و ارتقای تدریجی مهارت‌ها و سطح اعتماد به نفس است. در ادامه ما شما را با نکات طلایی اصول پایه ی رانندگی آفرود آشنا می کنیم. با ما همراه باشید...
عبور از صخره‌ها و سطوح سنگی شیبدار و شناخت از وسیله نقلیه خود
شناسایی تجهیزات و امکانات خودرو و بررسی دفترچه راهنمای وسیله نقلیه می‌تواند اولین نکته در این جهت
باشد. آیا خودروی شما به جعبه انتقال نیروی برد کوتاه مجهز است؟ اگر بله چطور فعال می‌شود؟ آیا دیفرانسیل
عقب، جلو و مرکزی دارید؟ در چه زمانی باید آنها را فعال کنید؟
برای افزایش اعتماد به نفس می‌توانید سیستم‌های مختلف را در یک مسیر صاف و خلوت امتحان کنید. شاید
دلتان بخواهد در مواجهه با اولین مانع تمامی سیستم‌ها را فعال کنید، پیش از آنکه به درستی از عملکرد و
وظایف آنها اطلاع داشته باشید. این یک اشتباه رایج است و باید از آن اجتناب کرد.
تجهیزات جانبی ضروری
اگرچه بعضی از اصلاحات آفرودی بر روی خودروها به منظور زیبایی بیشتر انجام می‌شود ولی بسیاری از تغییرات
از قبیل: استفاده از لاستیک‌های بزرگ‌تر و سیستم تعلیق لانگ تراول، به منظور استفاده حرفه‌ای در آفرود
استفاده می شوند.
این موارد را از نظر مقرون به صرفه و کاربردی بودن از یاد نبرید:
ارتقای نقاط قرارگیری جک در زیر خودرو، حضور یک پمپ باد الکتریکی باکیفیت بعلاوه یک نشانگر فشار باد،
استفاده از یک جک مناسب آفرود برای تعویض راحت‌تر لاستیک‌ها، کیت کمک های اولیه و کیت ریکاوری شامل
تسمه های باندی و قلاب گیره و دستکش.
نکات مهم رانندگی آفرود
راننده های آفرود حرفه ای ابتدا بر روی موانع به صورت پیاده حرکت می‌کنند تا بهترین مسیر را مشخص نمایند.
موارد زیر را هنگام عبور از یک مسیر صخره‌ای و صعب العبور به خاطر داشته باشید:
باد لاستیک‌ها را به منظور ارتقای کشش و چسبندگی کاهش دهید. این کار موجب می‌شود تا تایرها قالب
شکل صخره در بیایند؛ البته نباید رینگهای خودرو به صخره‌ها برخورد داشته باشند.
تا حد ممکن آهسته برانید. این کار باعث می‌شود تا احتمال صدمه دیدن خودرو به حداقل رسیده و چرخها به
طور کامل در تماس با جاده قرار داشته باشند.
از روی سطح صخره‌ها حرکت کنید تا ارتفاع کف خودرو نسبت به سطح زمین افزایش یابد و خطر برخورد بدنه و
کناره لاستیک‌ها با لبه‌های تیز صخره‌ها کاهش یابد.
قفل دیفرانسیل را فعال کنید. هنگام عبور از روی سطوح لغزنده به سمت بالای تپه، قفل کردن دیفرانسیل‌ها را
به منظور افزایش کشش انجام دهید؛ البته با این کار شعاع گردش اتومبیل تا حدی مورد تاثیرات منفی قرار خواهد گرفت.
تنها هنگامی که سطح شیبدار بسیار لغزنده است و کشش خودرو به تنهایی یارای عبور از آنجا را ندارد،
می‌توانید از قدرت بیشتر موتور استفاده کنید. دقت کنید که به کارگیری نیروی اضافی می‌تواند باعث صدمه به
خودرو بشود.
سامانه کنترل حرکت در سراشیبی را فعال کنید و دنده را در سنگین‌ترین حالت قرار دهید. سپس اجازه دهید
سیستم های الکترونیکی وظایفشان را انجام دهند؛ البته بهتر است پاهایتان نزدیک پدال ترمز قرار داشته باشد
تا در صورت نیاز، سریعا سرعت خودرو را کاهش دهید.
هیچگاه بدون حضور خودرو پشتیبان وارد مسیرهای سخت و چالش برانگیز نشوید. بدون حضور خودروی پشتیبان
برای بیرون کشیدن شما، به ویژه در جاهایی که تلفن موبایل آنتن نمی‌دهد، وارد مسیرهای صعب العبور نشوید
تا به دردسر نیافتید.
رانندگی در شن و ماسه
- نکات زیر را فراموش نکنید:
- هیچ گاه به تنهایی وارد مسیرهای شنی نشوید تا تیم همراه شما بتواند به موقع به یاریتان بشتابد. باکمتر کردن فشار باد لاستیک ها آنها را مقداری پهن تر کنید. 1.2بار برای چرخ‌های جلو و 0.9 بار برای چرخ‌های عقب مناسب است.
- سیستم کنترل کشش را غیر فعال کنید تا از ایجاد وقفه در فرآیند انتقال قدرت در حین هرزگردی چرخها جلوگیری شود.
- قفل دیفرانسیل نیز می‌تواند کشش را در شن و ماسه به حداکثر برساند اما شعاع گردش را تحت تاثیر منفی قرار خواهد داد.
- به یاد داشته باشید که حرکت لحظه‌ای موضوعی کلیدی در بحث آفرود بر روی شن و ماسه است. سرعتتان را تنظیم کنید و دور پیشرانه را نسبتا بالا نگه دارید تا حین عبور از مسیرهای صعب العبور، قدرت و گشتاور کافی در اختیار داشته باشید.
- جهت شناسایی مسیر حتما با پای پیاده بر روی آن حرکت کرده و به شناسایی مسیر بپردازید.
- هنگام توقف خودرو، برای جلوگیری از فرو رفتن اتومبیل در شن، از گاز دادن آنی خودداری کنید.
- زوایای صحیح عبور از پستی بلندی‌ها را شناسایی کرده و به منظور جلوگیری از گیر کردن چرخ ها آنها را به صورت مستقیم نگاه دارید.
- همواره بر روی مسیر شنی سرپایینی پارک کنید تا بعدا خودرو به راحتی شروع به حرکت کند.
- رانندگی در شن خیس و سرد راحت تر است رانندگی بر روی شن گرم می‌تواند موجب دردسر افراد تازه کار شود.
جعبه دنده دستی یا اتوماتیک
رانندگان حرفه‌ای به منظور تحت کنترل نگه داشتن نحوه تحویل نیرو به چرخها، گزینه دستی را انتخاب می‌کنند.
با این حال استفاده از گیربکس دستی نیازمند تجربه فراوان و دانش نسبتا بالایی است تا بتوان دنده مناسب را
در مواجهه با هر نوع مانع انتخاب کرد. افراد تازه کار نیز می‌توانند به کمک گیربکس اتوماتیک، به جای دسته دنده
و پدال کلاچ حواس خود را بیشتر بر روی مسیر و نحوه عبور از آن متمرکز کنند؛ این مزیت، ارزش افت اندک نیرو
در مبدل گشتاور جعبه دنده اتوماتیک را خواهد داشت.
پیشرانه بنزینی یا دیزلی
- پیشرانه‌های حجیم بنزینی علی‌رغم مصرف سوخت بالا، به دلایل زیر گزینه مناسب‌تری برای آفرود هستند:
- بازه گسترده تر دوران پیشرانه.
- اتقال روان و ساده‌تر قدرت به سوی چرخها.
- قدرت بیشتر نسبت به انواع توربودیزل که برای عبور از مسیرهای شنی لازم است.
نظر خود را بنویسید