لغزندگی این گونه مسیرها حالتی شبیه رانندگی در گل و لای را تداعی می کند . پس برخی توصیه ها

و تکنیک ها بین این دو حالت مشترک هستند البته تفاوت هایی وجود دارد که در جای خود بیان خواهد شد .

اصولا رانندگی آفرود  در فصل سرما به ویژه در کوهستان و مسیرهای جنگلی و برف گیر دشوار بوده و گاهی

سبب به وجود آمدن موقعیت های خطرناکی می گردد که یادگیری تکنیک های مربوط به رهایی از این شرایط

الزامی است .

در مسیرهایی همچون بستر خشک رودخانه ها ، کوه پایه های سنگلاخی و نظیر این باید قبل از ورود به

منطقه اتومبیل را در حالت دودیفرانسیل قرار داده و نسبت به محیط سبک ترین دنده را انتخاب نمایید . هرگز

در هنگام عبور از روی تخته سنگ ها و محل های عبوری با سنگ های ریز و درشت بازی اضافی با پدال گاز

انجام ندهید . این کار اصطکاک را کم و چرخ ها را دچار هرزگردی خواهد کرد و بدترین حالت زمانی است  که

شما از ادامه ی مسیر باز بمانید .

 

 

 

در سفرآفرود اگر در هنگام عبور احساس کردید مانعی که در مقابل شماست سنگی بزرگ است و عبور از آن

باعث لیز خوردن و امکان عدم عبوری موفق وجود دارد، در صورت مساعد بودن مسیری دیگر مسیر را عوض

کرده و از کنار آن بگذرید .در سفرهای آفرود  از تصمیم گیری های عجولانه بپرهیزید که عامل بسیاری از حوادث

و صدمات جبران ناپذیر است .

در مسیرهای سخت و صعب العبور با سرعت بسیار پایین حرکت کنید . این توصیه را که همیشه برای عبور از

مسیرهای دشوار با چند اتومبیل همراه شوید را که از خاطر نبرده اید؟ گروهی یا حداقل به اتفاق چند نفر که

بتوانند به شما یاری برسانند اقدام به  سفرآفرود نمایید .

 

 

 

در شرایط حاد باید یک نفر به صورت پیاده در جلو اتومبیل حرکت کند تا با مشاهده ی مسیر به شما فرمان

صحیح دهد که البته این شخص باید خود به اصول رانندگی آفرود آگاهی کافی داشته باشد .

دنده ها را طوری انتخاب نمایید که با سرعتی یکسان حرکت کنید و با کم یا زیاد کردن حداقل دور موتور راهتان

را بپیمایید . حتی المقدور از کمک سنگین استفاده نکنید و تنها با استفاده از کمک سبک و قفل دیفرانسیل ها

مسیرتان را ادامه دهید.

 

 

 

منبع:سایت shahroodaffroad.ir